۱۷ مطلب با موضوع «مقالات :: مدیریت رسانه :: مهندسی خبر» ثبت شده است

مهندسی خبر چیست؟

مهندسی خبر را باید یکی از شاخه های مدیریت روابط عمومی و خصوصا زیرشاخه ی تفکر و سواد رسانه ای دانست. درواقع هیچ کسی نمی تواند بدون دانستن تکنیک های مهندسی خبر، ادعای سواد رسانه ای را داشته باشد. این مبحث ارتباط بسیار نزدیکی با رفتار، عملکرد، و کارکرد رسانه دارد و اهداف رسانه نیز در آن مشهود است. در زیر با نگاهی بی‌طرفانه به بررسی تکنیک های اساسی مهندسی خبر خواهیم پرداخت. در اینجا قصد داریم به بیان تکنیک های مرتبط با مهندسی خبر در رسانه های صوتی و تصویری (رادیو و تلویزیون) بعنوان شکل دهندگان افکار عمومی بپردازیم اما شما می تونید تمام این گفتار را متناسب با جراید چاپی (روزنامه ها، مقالات، مجله ها، و سایر نشریات) نیز مطابقت دهید. همچنین رسانه‌های بر بستر اینترنت (سایت ها و شبکه های اجتماعی) نیز شامل همین قواعد می شوند:

خلاصه اخبار

معمولا در ابتدای هر بسته ی خبری، با بخشی تحت عنوان «مهمترین خبرها» ، «سرخط خبرها» و نامهایی از این دست مواجه می شوید که خلاصه ی مهمترین خبرها (از نگاه رسانه و متناسب با اهداف آن رسانه) گنجانده شده است. با مشاهده ی همین بخش می توان دید که اولویت های آن رسانه شامل چه مواردی بوده و چقدر با خواسته های اجتماع همخوانی دارد. هرچه اهداف خبر با نیازهای جامعه فاصله بیشتری داشته باشد، احتمال آنکه مخاطب به سراغ رسانه ی دیگری برود بیشتر است.

مهمترین خبر

همیشه اولین خبری که از هر رسانه ای در یک بسته ی خبری منعکس می گردد، بیانگر جهتگیری آن رسانه است و مهمترین خبر در آن رسانه ممکن است ارتباطی با خواست و نیاز مخاطبین نداشته باشد. مهمترین دلیلی که باعث می شود یک خبر در ابتدای بسته ی خبری پخش گردد، آن است که رسانه باید به جلب نظر صاحبان سرمایه (منابع مالی رسانه) اقدام کند. درمورد رسانه های دولتی و حکومتی این مسئله مقداری متفاوت است زیرا در اینجا دیگر جنبه ی درآمدی مطرح نیست و بیشتر مرتبط با دلایل شکل گیری آن رسانه است یعنی رسانه ای که برای بیان گفتار یک ایدئولوژی، تفکر، یا بیان نگرش یک ساختار سیاسی تشکیل شده است، مشخص است که باید نشان دهد که اهداف تشکیل خود را در اولویت قرار داده است. در بسیاری از موارد، تخصیص زمان پخش به اینگونه اخبار نسبت به سایر خبرها بسیار بیشتر است.

رقابت زمانی و تکذیبیه خبری

این مسئله در زمانی به اوج می رسد که لازم باشد رسانه ی صوتی و تصویری با رسانه های اجتماعی رقابت کند (که در دوران پس از ظهور اینترنت به اوج رسیده است) یعنی مخاطبین ابتدا در فضای مجازی با مسائلی مواجه شده اند و سپس می خواهند جزئیات آنرا در رسانه های رسمی تر جویا شوند. اگر رسانه نتواند به سوالات مخاطبین با سرعت بسیار بالا و واضح پاسخ دهد، احتمالا دچار ریزش مخاطب خواهد شد. بسیاری از رسانه های رسمی برای آنکه بتوانند مخاطبین خود را حفظ کنند، در زمانی که صحت اخبار مشخص نیست می گویند: ما چنین خبری را دریافت کرده ایم اما اطلاعات تکمیلی در بخشهای بعدی اعلام می شود. توجه شود که برخی رسانه ها از این تکنیک برای فریب افکار عمومی استفاده کرده و در بخشهای بعدی مثلا در اخبار نیمه شب که مخاطب چندانی ندارد، همان خبر را تکذیب می کنند اما آن خبر تاثیر خود را بر جامعه گذاشته است.

تکنیک ساندویچ در تولید خبر

این تکنیک یکی از پرکاربردترین تکنیک‌ها در مهندسی خبر است و به توالی ارائه اخبار و طول زمان پخش هر خبر اشاره دارد. انواع استفاده از تکنیک ساندویچ به شرح زیر است:

1. فرض کنید که یک رسانه قصد داشته باشد خبری را ارائه کند اما نخواهد که آن خبر باعث واکنش اجتماعی جامعه مخاطبین شود. در این حالت ابتدا آن خبر را گفته و سپس مجموعه ای از اخبار بی اهمیت و یا اخباری که به مخاطب «حس خوب» القا کند را پخش می کند. مثلا ابتدا خبری کوتاه از ریزش یک ساختمان مطرح شده و سپس چند خبر طولانی درمورد برداشت گل و گلاب گیری.
2. همین تکنیک برای افزایش تأثیرگذاری نیز استفاده می شود مثلا برای تخریب مخالفین، چند خبر طولانی و بصورت متوالی پخش شده و سپس اخبار تمام می شود.
3. گاهی نیز از تکنیک ساندویچ برای برجسته کردن یک خبر استفاده می شود به نحوی که خبر مهمتر (از نظر رسانه) در بین دو خبر کم‌اهمیت قرار داده می شود. در این موارد معمولا به صورت ناگهانی لحن بیان خبر نیز تغییر کرده و یا از تصاویر هیجان آور (مثلا برای تحریک حس خشونت) استفاده می شود.
4. گاهی ممکن است اخبار به صورت ضد و نقیض پخش شود مثلا ابتدا خبری درمورد تهدید حمله ی نظامی توسط کشور خارجی به صورت کوتاه پخش شده و سپس خبری درمورد دستاوردهای جدید ارتش با زمان نسبتا طولانی پخش شود تا خبر قبلی را خنثی کند.

انتخاب و تکرار کلمات در اخبار

انتخاب کلمات در خبر:

این تکنیک بر اساس اصول روانشناسی استوار است و سعی می کند از کلماتی استفاده کند که در جای خود دارای معانی با بار مثبت منفی است. در زیر به دو نمونه از انتخاب کلمات اشاره می شود:

1. کاهشی: گاهی ممکن است از این تکنیک برای کاهش بار روانی و یا حذف عموم جامعه از مخاطبین خبر استفاده شود. مثلا بجای عبارت «کسری بودجه» که ممکن است باعث تشویش بازار مالی شود، از عبارت «ناترازی» استفاده شود که عموم مردم با معنی این عبارت آشنا نیستند.
2. تحریکی: گاهی نیز ممکن است برای افزایش بار روانی خبر، از کلمه ای دقیقا مخالف روش الف استفاده شود مثلا وقتی یک رسانه بر اساس تعاریف بنیادی خود با یک کشور خصومت داشته باشد، بجای عبارت «تجمع اعتراضی به کاهش دستمزد» از عبارت «بحران اجتماعی ناشی از فقر کارگران» استفاده کند.
3. حذف و جایگزینی: برخی از کلمات مانند «اعتراض» یا «اعتصاب» «بحران» هرگز توسط رسانه های حکومتی درمورد اتفاقات داخل آن کشور اعلام نمی شوند و اینطور القا می شود که در داخل آن کشور هیچ مشکلی وجود ندارد اما وجه مخالف این روند در رسانه های رقیب به وفور استفاده می گردند. هدف از این کار برای رسانه های حکومتی آن است که چنین واژه هایی وارد دایره لغات جامعه نشود زیرا آنچه در دایره لغات وارد شده، به دایره تفکر و سپس عمل نیز وارد می شود.

توالی کلمات در خبر:

یکی نکات مهندسی خبر، نحوه تاکید بر موضوعات است. در بخش قبل دیدید که کلمات چگونه انتخاب می شوند اما حالا در زمانی که مشغول مشاهده اخبار هستید، به تعداد کلماتی که طراح خبر مدنظر دارد دقت کنید. مثلا وقتی که یک رسانه قصد دارد رکود اقتصادی در کشوری را نمایش دهد، ممکن است در عرض یک دقیقه ۱۲ بار از این کلمه استفاده کند.

استفاده هدفمند از تصاویر و ویدیو ها در خبر

تصاویر خبری:

انتخاب تصاویر بر هیچکس پوشیده نیست. در حال حاضر در اکثر کشورهای جهان فکر می کنند که ایرانیها همچنان با شتر به سفر می روند و این نتیجه ی نمایش تصاویر گزینشی است. همین اتفاق درمورد سایر کشورها نیز در ایران رخ می دهد و آنطور که به مخاطب القا شده است، اکثر ایرانیها وقتی به یونان فکر می کنند به یاد بحران اقتصادی می افتند. معمولا انتخاب تصاویر در اخبار شامل مولفه های زیر است:

1. پیشرفت و رفاه را در جامعه ی خود نشان داده و فلاکت را در کشورهای دیگر بیان کند.
2. رسانه های دولتی مسائلی که دولتها در حل آنها ناتوانند را نشان نمی دهند.
3. برای تخریب رقبا از تصاویری استفاده می شود که باعث جریحه دار شدن احساسات انسانی شود.
4. با توجه به اینکه رسانه ها حجم قابل توجهی از تصاویر آرشیوی دارند، استفاده از این تصاویر برای تقویت آنچه که مدنظر دارند مرسوم است.
5. در حال حاضر و با پیشرفت علوم رایانه ای، انبوهی از تصاویر ویدیویی تولید می شود که عموما هرگز رخ نداده اند. (دیپ فیک)

استفاده از زوایای دوربین:

یک مخاطب آگاه هرگز نباید با توجه به آنچه که می بیند قضاوت کند. کارشناسان تبلیغات همیشه سعی می کنند تصاویر را از زاویه هایی ضبط کرده و نمایش دهند که اگر نتیجه ی حمایتی داشته باشد، جمعیت حاضرین را بسیار بیشتر نمایش داده و اگر قصد تخریبی داشته باشد، جمعیت را بسیار کمتر نمایش دهد.

سوءاستفاده مغرضانه از آمار در اخبار

استفاده ابزاری از آمار یکی از مرسوم ترین تکنیک های مهندسی خبر است زیرا به مخاطب القا می کند که ریشه ها و منابع خبر بر پایه های علمی استوار است. این مبحث بسیار گسترده است که در ذیل به مهمترین انواع آن پرداخته می شود:

1. جامعه آماری نادرست: شما ممکن است با آماری مواجه شوید که ساکنین یک کشور اروپایی از وضعیت زندگی خود ناراضی هستند اما ابدا نمی توان بر اساس چنین آماری به کیفیت زندگی در آن کشور پی برد. فرض کنید که یک تبعه آفریقایی را به همان کشوری که عموم جامعه ناراضی بودند ببرید و از او نظرسنجی کنید. احتمالا رضایت او از وضعیت زندگی بسیار بیشتر است. حتی در بسیاری از موارد ممکن است جامعه آماری انتخاب شود که سنخیتی با کل جامعه ندارد مثلا تحقیقاتی درمورد تمایل به دعا کردن روزانه در ایتالیا برگزار شود اما این نظرسنجی صرفا در واتیکان برگزار شده باشد. یا بخواهند نظر مردم درمورد برد یک تیم در جام حذفی برآورد شود اما صرفا از هوادارن همان تیم پرسش شود. مشخص است که در این شرایط، آمار اعلام شده مخدوش است.
2. رشد یا کاهش: ممکن است در آمار اعلام شده بشنوید که تعداد بی خانمان ها در کشوری ۱۰۰٪ افزایش یافته و این را به عنوان بحران اجتماعی مطرح کند اما نگویند که از نظر تعدادی چقدر بوده و چقدر شده. فرض کنید که یک کشور با ۴۰ میلیون نفر جمعیت، ۱۰ نفر بی خانمان داشته و حالا شده ۲۰ نفر. درست است که ۱۰۰٪ افزایش یافته اما باز هم نسبت ۲۰ به ۴۰.۰۰۰.۰۰۰ نمایانگر رفاه اجتماعی بسیار بالا است که این موضوع در خبر بیان نمی شود.
3. توهم تعدادی: این مثال دقیقا برعکس مورد «ب» است. در اینجا تعداد اعلام می شود اما درصد گفته نمی شود. مثلا فرض کنید تعداد بی خانمان های کشوری ۲۰.۰۰۰ نفر اعلام شده و از آن به عنوان بحران یاد شود درصورتیکه جمعیت آن کشور یک میلیارد نفر باشد. مشخص است که باز هم سطح رفاه اجتماعی در آن کشور بالاست.
4. مرجع نامطمئن آمار: فرض کنید که بخواهیم آمار بیکاری در کشوری مانند کره شمالی را بررسی کنیم و مرجعی جز مرکز آمار کره شمالی نداشته باشیم. آیا این نتایج قابل اعتماد است؟ هرگاه مرجع ارائه آمار را ذینفعان یا مغرضان آن نتیجه ی آماری تشکیل داده باشند، آن آمار قابل اعتماد نیست.
5. نتیجه گیری جهت دار از آمار: فرض کنید که یک رسانه بخواهد القا کند که سوییس برای زندگی مناسب نیست و اینگونه بگوید: «بالاترین میزان وجود اسلحه در جوامع، مختص سوییس است که بیش از ۸۰٪ خانوارها را شامل می شود». بله این خبر درست است اما منبع خبری نمی گوید که اسلحه ها را ارتش سوییس در اختیار مردم قرار داده و این استراتژی دفاعی آن کشور است تا درصورت بروز هرگونه تهدید، شهروندان سوییسی دفاع را از منازل آغاز کنند. اتفاقا این آمار نشان می دهد که سوییس دارای بالاترین سطح رضایت اجتماعی و مقبولیت حکومت است که با وجود اینهمه اسلحه، شاهد رفتارهای خشن نیستیم. اگر رویکرد ارتش سوییس و شرح مسئله به صورت کامل به مخاطب گفته می شد، احتمالا مخاطب با خود می گفت که اگر همین کار در کشور من انجام می شد چه نتایجی داشت؟
6. قاعده ی اقلیت و اکثریت: ریشه ی این واژه ها به دوران شوروی کمونیستی باز می گردد که عده ای تصمیم گرفتند خود را بلشویک یا اکثریت بنامند حال آنکه اکثریت نبودند. و به رقبای خود بگویند منشوویک یا اقلیت حال آنکه آنها اکثریت بودند. هرگاه دیدید که گروهی خود یا طرفدارانشان را بدون ذکر نظرسنجی که توسط مراجع بیطرف برگزار شده باشد اکثریت می خوانند، می توانید مطمئن باشید که یک بازی تبلیغاتی است.
7. عبارات گنگ آماری: بسیار مشاهده می شود که رسانه ها سعی می کنند از تعاریف پیچیده علم آمار که برای عموم قابل فهم نیست، در جهت تایید نظرات خود استفاده کنند. 

منابع آگاه، حاضرین در صحنه، شخصی که خواست نامش فاش نشود

احتمالا عباراتی مانند منابع آگاه یا شخصی که خواست نامش فاش نشود یا حاضرین در صحنه یا امثال اینها را در بخشهای مختلف خبری از خبرگزاری های مختلف شنیده اید. اما هر وقت که چنین عباراتی را در بیان منبع یک خبر شنیدید، می توانید مطمئن باشید که خبر کذب است. خبر فقط در صورتی صحیح است که قابل ارجاع به یک منبع واقعی و مطمئن باشد. یکی از بهترین موقعیتهایی که می توان ذهنیات و جهتگیری یک رسانه را متوجه شد در هنگام استفاده از همین عبارات به عنوان منابع خبری است. فقط درصورتی چنین منبعی از یک رسانه معرفی می گردد که موضوع خبر از صحت آن مهمتر باشد.

فعال مدنی و کارشناس مسائل

این مورد نیز دقیقا مثل منابع آگاه است که در بالا ذکر شد و معمولا از اسامی مانند فعال مدنی یا کارشناس مسائل یا پژوهشگر مسائل و سایر اسامی مشابه اینها استفاده می شود. باید بپذیریم که امکان ندارد یک شخص بیطرف بتواند در یک رسانه ی هدفدار سخن بی‌طرفانه بگوید. رسانه ها معمولا از افرادی استفاده می کنند که دارای تفکراتی نزدیک به خودشان باشد و حتی در موارد بسیاری، به ایشان گفته می شود که چه بگویند و از گفتن چه چیزهایی پرهیز کنند.

حرکت های خودجوش و رسانه

این واژه نیز یکی از شوخی های رسانه است و معمولا برای آن از اسامی مانند حرکت خودجوش یا جنبش اجتماعی یا حرکت مدنی یا امثال اینها استفاده می شود و عموما شامل چهار حالت است:

1. یک اتفاق اجتماعی رخ می دهد و در ادامه رسانه سعی می کنند که این حرکت را به نفع مقاصد خود مصادره کند. یعنی ممکن است در یک کشور عده ای در اعتراض به افزایش هزینه مالیات تجمع کرده باشند اما رسانه سعی کند آنرا بعنوان یک جنبش اجتماعی بر ضد سرمایه داری نشان دهد. (که البته این مورد نسبت به سایر انواع که در ادامه بیان می شود کمتر است)
2. باید بپذیریم که اکثر حرکتهای اجتماعی خودجوش، نه اجتماعی هستند و نه خودجوش بلکه انجام آن حرکت توسط رسانه سفارش داده شده تا بتواند از آن برای خوراک خبری خود که در جهت خواست ارباب سرمایه است استفاده کند. مثلا فرض کنید تجمعی بر ضد لیبرالیسم برگزار شده اما اکثر حاضرین در تجمع اصلا نمی دانند که لیبرالیسم چیست.
3. گاهی لیجاد حرکتهای اجتماعی بوسیله شانتاژ خبری نیز انجام می شود یعنی رسانه تا جایی که می تواند جامعه ی هدف خود را تحریک می کند و نهایتا آنها دست به یک حرکت اجتماعی می زنند. در این حالت نیز از آن بعنوان حرکت خودجوش یاد می کند.
4. در بسیاری از موارد حتی همین تجمع هم رخ نمی دهد و تمام آنچه که در رسانه می بینیم بوسیله تصاویر آرشیوی ساخته شده است. مثلا رسانه قصد دارد بگوید که در اثر افزایش قیمت سوخت، رانندگان اتوبوس در کشوری اعتصاب کرده اند حال آنکه اگر به آن محلی که رسانه بعنوان محل اعتصاب معرفی می کند بروید، کسی را مشاهده نمی کنید.
5. حالت پنجم دقیقا نقطه ی مقابل تمام انواع فوق است. ممکن است واقعا عده ای در جایی تجمع و اعتراض کنند اما چون بر خلاف اهداف رسانه است پوشش داده نشود و یا کمتر از آنچه که هست اعلام شود تا معترضین و مردم را از موضوع این اعتراض ناامید کند.

ارائه اطلاعات ناقص در اخبار

وقتی یک رسانه در جبهه ی یکی از طرفهای مخاصمه باشد، طبیعی است که برای شکل دادن به افکار عمومی فعالیت می کند. مثلا فرض کنید که در درگیری بین دو کشور، رسانه رسمی می گوید: «امروز دشمن اشغالگر در حمله ای وحشیانه و ناجوانمردانه باعث مرگ ۱۴ نفر از هموطنان بی دفاع شد» اما بیان نمی کند که این درگیری ناشی از رفتار تحریک کننده ی شبه‌نظامیان مورد تایید همان رسانه بوده که ۱۱ نفر از اهالی کشور همسایه را کشته اند و آنها را وادار به حمله ای تلافی‌جویانه کرده اند. و یا در مثالی دیگر گفته می شود «امروز آشوب طلبان و اغتشاشگران در پاریس باعث تخریب یک اتوبوس شدند» اما نمی گوید که پلیس می خواسته با آن اتوبوس، تعدادی از بازداشت شدگان را به زندان ببرد.

نقل قول از یک خبرگزاری دیگر

در بسیاری از موارد، رسانه های سعی می کنند برای افزایش اعتماد کاربران، به رسانه ای دیگر ارجاع دهند و بگویند که این خبر ناشی از منابع او است. در این مورد، مسائل زیر مطرح می شود:

1. این شگرد معمولا برای استفاده از اطلاعات مخدوش که منبعی ندارند استفاده می شود. مثلا فرض کنید که یک رسانه نیاز به خبری دارد که واقعیت ندارد. در این زمان سفارش ساخت خبر را به یک خبرگزاری با سطح پایینتر از خود می دهد و سپس به خبری که او منتشر می کند ارجاع می دهد.
2. معمولا رسانه ها سعی می کنند به رسانه های دیگری که نسبتا همسو با خودشان است ارجاع دهند. در بسیاری از موارد، حتی منبع تامین خوراک خبری و منابع مالی بین آن رسانه ها مشترک است و فقط اسامی مختلفی دارند. این رسانه ها ممکن است در کشورهای مختلف یا با زبانهای متفاوت فعالیت کنند اما همگی از یک بدنه ی واحد نشأت می گیرند.
3. در زمانی که یک رسانه، خبری را به نقل از رسانه ای که در جهت مخالف قرار دارد نقل می کند، معمولا دست به کلاژ خبر می زند تا آنچه که دوست دارد را از آن خبر و در جهت تایید اهداف خود استخراج کند.

قطع ارتباط در پخش زنده اخبار

به نظر شما آیا ممکن است که ارتباط رادیویی یا تلویزیونی در رسانه ای که چندین میلیارد دلار یا چندین هزار میلیارد تومان بودجه سالیانه دارد قطع شود؟ در این شرایط باید یکی از حالتهای زیر را بپذیریم:

1. ساختار آن رسانه کارآمد نیست.
2. قطع شدن ارتباطات بصورت عمدی است.

معمولا قطع ارتباط بصورت عمدی شامل یکی از دلایل زیر می شود:

1. از ابتدا قرار نبوده که این ارتباط برقرار شود و صرفا جنبه نمایشی داشته است.
2. کسی که در این ارتباط سخن می گوید، مطالبی را بیان می دارد که با اصول، اهداف و یا شخصیت آن رسانه در تضاد است بنابراین ارتباط قطع می شود. این اتفاقات معمولا بصورت کنترل نشده رخ داد و قابل پیشبینی نبوده اند.
3. ممکن است خبر مهمتری برای بیان وجود داشته باشد و لازم باشد زمان پخش این خبر به آن تخصیص داده شود.

خبری که هم‌اکنون به دستم رسید

فکر می کنید که پس از عبور از تمام فیلترهای فوق، آیا ممکن است که خبری به صورت ناگهانی و خارج از برنامه از رسانه پخش شود؟ این قطعا غیر ممکن است اما هدف از اینگونه ترفندها برای آن است که نظر مخاطبین به آن خبر جلب شود. اگر دقت کنید خواهید دید که خبرهایی که ناگهان به دست مجری می رسد، معمولا وقتی است که اخبار بی اهمیت خوانده می شوند تا به صورت ناگهانی تغییر ایجاد شود.

استفاده از جنسیت در پخش خبر

در بسیاری از بخشهای خبری مشاهده می شود که از مجریان زن و مرد اقدام به خواندن خبرها می کنند و یا از خبرنگاران زن و مرد در موضوعات مختلف استفاده می شود. یکی اصلی ترین کارکردهای انتخاب مجریان یا خبرنگاران بر اساس جنسیت، افزایش تأثیرگذاری خبر است. این موضوع ارتباط مستقیم با روانکاوی طرحواره ها و کهن الگوها دارد. در زیر چند نمونه از استفاده جنسیتی بیان می شود:

1. به ندرت دیده ایم که خبرنگاران تخصصی حوزه سرمایه از خانمها انتخاب شوند زیرا در ناخودآگاه جمعی ایرانیان اینطور نهادینه شده که مرد باید به مسائل اقتصادی بپردازد.
2. وقتی مقرر باشد که جامعه به سمت آرامش برود، برای ارائه اخبار از خانمها استفاده می شود. مثلا برای واشکافی یک هیجان اجتماعی که رسانه تمایلی به ادامه ی آن ندارد از خبرنگاران زن استفاده می شود.
3. وقتی اکثر مخاطبین یک خبر را آقایان تشکیل دهد، از خبرنگار زن استفاده می شود و بالعکس.
4. وقتی مقرر باشد خشونت در آقایان افزایش یابد، از مجری یا خبرنگار آقا استفاده می شود.
5. معمولا برای ارائه اخبار علمی و تخصصی، از آقایان استفاده و برای خبرهای هنری از خانمها بهره برده می شود.
6. حالا ممکن است بگوییم که ما در برخی خبرها دیده ایم که این تقسیم بندی رعایت نمی شود. در اینجا باید توجه کرد که وقتی مقرر است از یک مجری برای اجرای تمام اخبار استفاده شود، بررسی می شود که نسبت عوامل فوق در کدام کفه ترازو بیشتر است.

اصول تکرار پخش خبر از رسانه

معمولا ساعات و تکرار یک خبر در رسانه های خبری به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد که در زیر به همه ی آنها می پردازیم:

1. اهداف رسانه: هرچه آن خبر به اهداف رسانه نزدیکتر باشد، احتمال تکرار آن در بخشهای مختلف خبری افزایش می یابد.
2. اخبار کم اهمیت: (که در تکنیک ساندویچ بیان شد) به ندرت تکرار می شوند چون کارکرد آنها تاثیر بر خبری دیگر بوده و اهمیت زیادی نداشته اند.
3. فشار اجتماعی: گاهی رسانه مجبور است به خواسته های اجتماعی که خلاف اهداف رسانه است پاسخ دهد تا با ریزش مخاطب مواجه نشود. در این موارد معمولا آنچه که خواسته جامعه است را به صورت کاملا خلاصه و در نوبت های محدودی پخش می کند.
4. حذف خبر: ممکن است با توجه به فشارهای خارجی از ناحیه ی صاحبان قدرت و سرمایه، رسانه مجبور شود که پخش یک خبر را در بخشهای بعدی متوقف کند.
5. وعده کذب: چنانچه رسانه مجبور باشد که خبری را بر خلاف اهداف خود منتشر کند، معمولا وعده می دهد که مشروح خبر در بخشهای بعدی اعلام می گردد. و از آنجایی که معمولا مخاطبین به تماشای چندین بخش خبری نمی پردازند، رسانه از بیان مشروح آن خبر امتناع می کند و افکار عمومی نیز فکر می کنند که آن مشروح پخش شده اما آنها ندیده اند.

جذابیت های ابتدایی اخبار

تمام رسانه هایی که به تازگی فعالیت خود را شروع کرده اند، سعی می کنند به بیان رادیکال و تند از اخبار بپردازند که با هدف جذب مخاطب است. این موضوع خصوصا در جوامع بسته که همیشه تمام اخبار بر روی یک خط روایی ثابت اعلام می شد بسیار چشمگیر است. ظهور اینگونه بخشهای خبری در زمانی رخ می دهد که صاحبان قدرت به ناکارآمدی بخشهای خبری روتین خود پی ببرند. فرض کنید همیشه تمام اخبار در جهت دفاع از یک ایدئولوژی پخش می شده اما به یکباره یکی از بخشهای خبری سعی در انتقاد صریح و شدید از همان نظام فکری و حکومتی می کند و همین مسئله باعث جذب مخاطبینی که از اخبار کسل کننده خسته شده اند می شود (به بیان ساده، آن بخش خبری در یک بازه زمانی از پیش تعیین شده خودزنی سیاسی می کند). از آنجایی که صاحبان قدرت و رسانه هرگز نمی توانند چنین رویکردی را تحمل کنند، پس از مدتی که آن بخش خبری مخاطبین خود را جمع آوری کرد، دوباره به مرور و در یک بازه زمانی نسبتا طولانی شروع به حذف بخشهای انتقادی و بازگشت به ریشه های فکری صاحبان قدرت می کند.