بیان مباحث مدیریت بصورت خلاصه اما کاربردی برای همه






درباره من


تماس


مباحث مدیریتی


صفحه اول


جستجو مثلا: تکنیک های متقاعد سازی مشتری

۸ مطلب با موضوع «مقالات :: مدیریت رسانه :: رفتار، عملکرد و کارکرد رسانه» ثبت شده است

رفتار، عملکرد و کارکرد رسانه

رفتار، عملکرد و کارکرد رسانه

می دانیم که هر رسانه ای از بدو تشکیل نسبت به تحقق اهدافی از پیش تعیین شده تلاش می کند در غیر اینصورت اصلا تشکیل نمی شود. اگر رسانه ای نتواند نظر صاحبان قدرت و سرمایه را که برای دستیابی به اهداف خود اقدام به راه اندازی رسانه نموده اند را برآورده سازد، احتمالا حمایت ایشان را از دست داده و ناچار به اتمام فعالیت خواهد بود بنابراین تمام رفتار، عملکرد و کارکرد رسانه بر اساس تحقیق اهداف اولیه شکل می گیرد (که جزو مباحث مدیریت استراتژیک خواهد بود). اما مسئله ای که بسیار حائز اهمیت است، این است که اکثر رسانه ها به هیچ وجه اهداف خود را اعلام نمی کنند زرا اگر اعلام کنند، احتمالا با ریزش شدید مخاطب مواجه خواهند شد. بنابراین لازم است که مخاطب بتواند از طریق آنالیز رفتار و عمکرد رسانه که مهمترین موارد آن در ادامه بیان می شود، نسبت به شناخت اهداف ابتدایی رسانه و شگردهای مورد استفاده از آن آشایی کافی را کسب نماید. معمولا یکی از مهمترین بخشهای هر رسانه خبری شامل واحد خبر و خصوصا استودیوی خبر می شود که تقریبا همیشه در کنار دفتر رئیس سازمان قرار دارد. این نوع چینش ساختمان از آن جهت است که رئیس سازمان بتواند نظارت هرچه بهتر بر اجرای خبر داشته باشد و درصورت نیاز بتواند پخش خبر را تغییر داده و یا متوقف کند. در ادامه ی این گفتار به مهمترین کارکردهای رفتاری رسانه پرداخته می شود.

۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۲۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

رصد رسانه های رقیب

رصد رسانه های رقیب

تمام رسانه ها بخشی را دارند که به تحلیل و بررسی رسانه های مختلف خود می پردازند. مهمترین اهداف از این رصد شامل موارد زیر است:

  1. هر رسانه ای دوست دارد که تنها مرجع برای شکل دهی به افکار عمومی مخاطبین خود باشد بنابراین سعی می کند رقبای خود را در نظر مخاطب تخریب کند. این کار معمولا با اهدافی مثل جمع آوری اشتباهات کلامی، اشتباهات خبری، ایرادات پخش، مشکلات اخلاقی فعالان، و در یک کلام حاشیه‌سازی برای رسانه رقیب است.
  2. رسانه ها معمولا سعی می کنند برای رسمیت دادن به گفتارهایی که مطابق میل خودشان باشد، از سایر رسانه ها نقل قول کنند که البته این نقل قول ها معمولا همراه با کلاژ خبری (قیچی زدن در خبر اصلی) است. حالا اگر این خبر را بتوانند از رسانه های رقیب استخراج کنند، می توانند آنرا به عنوان اقرار به افول و شکست طرف مقابل جلوه دهند.
۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۱۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

مجموعه های روشنگری در رسانه های خبری

مجموعه های روشنگری در رسانه های خبری

این مجموعه ها که معمولا نسبت به سایر خبرها طولانی تر بوده و ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یابند. انواع مجموعه های روشنگری معمولا شامل موارد زیر است:

  1. میزگرد خبری: در این میزگردها معمولا چند نفر که از سوی رسانه به عنوان کارشناس معرفی می شوند، سعی می کنند مسائلی که برای رسانه مهم است (درحالیکه شاید جامعه دغدغه های مهمتری داشته باشد) را کانالیزه و استانداردسازی کنند. به بیان ساده تر، این افراد اجازه ندارند حرفی خارج از تمام چهارچوبهایی که در فوق به آن اشاره شد مطرح کنند و باید به نتیجه ای برسند که رسانه از قبل مشخص نموده است. معمولا در این میزگردها از دو جبهه بعنوان منتقد و مدافع استفاده می شود که البته قبلا هردو از فیلترهای رسانه عبور کرده و استانداردهای لازم را کسب کرده اند. اصلی ترین کارکرد این میزگردها شامل: کانالیزه کردن افکار عمومی، القای حس دغدغه‌مندی رسانه، القای ظاهری بیطرفی رسانه، و اغنای افکار عمومی با اهداف از پیش تعیین شده است.
  2. مستند خبری: طیف مستندها بسیار گسترده بوده و انواع فراوانی دارد که عموما از همان اهدافی که میزگردها برای آن تشکیل می شوند تبعیت می کنند. اصلی ترین تفاوت مستندهای خبری با میزگردها مربوط به زمان ساخت آن است یعنی معمولا میزگردها در هر زمانی امکان برگزاری دارند اما مستندهای خبری بعد از وقوع یک واقعه ساخته می شوند تا افکار عمومی را کانالیزه و اقناع کنند. نتایجی که مستندهای خبری به آن می رسند هرگز بر خلاف اهداف اولیه ی رسانه نیست. یکی دیگر از تفاوتهای مستندهای خبری با میزگرد آن است که در مستندها از عوامل مختلفی برای برانگیختن احساسات و عوامل اجتماعی مانند ترفندهای سینمایی نیز استفاده می شود.
۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۱۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

رسانه توتالیتر (تمامیت خواه)

رسانه توتالیتر (تمامیت خواه)

تمام آنچه که در تکنیکهای مهندسی خبر گفته می شود را باید نوعی توتالیتاریسم رسانه ای دانست که تمام رسانه ها به آن عمل می کنند اما نوعی توتالیتاریسم رسانه ای نیز وجود دارد که معمولا در کشورهای کمونیستی و حکومت های توتالیتر بیشتر مشهود است. این نوع رفتار بجای پرداختن به شاخه های مهندسی خبر، سعی می کنند که بخشهای مختلف زنجیره ی ارتباطی رقبا و مخاطب را محدود و یا قطع کند که در ادامه به آن می پردازیم:

  1. قطع منابع خبر: هرچه حکومت‌ها بیشتر به سمت توتالیتاریسم پیش روند، احتمال آنکه اطلاعات بیشتری را شامل طبقه بندی محرمانه بدانند بیشتر است و این مسئله در حکومت های کمونیستی تا حدی افزایش می یابد که حکومت صرفا آنچه را که توسط رسانه های خودش اعلام می کند محرمانه نمی داند. همین مسئله باعث می شود که اینگونه حکومت‌ها سطوح بسیار سختگیرانه تری را برای بیان تفاوت بین خبرنگار و جاسوس فرض کنند. این حکومت ها معمولا خبرنگاران رسانه هایی که حس کنند کمی زاویه دارند را اخراج یا زندانی می کنند. همچنین مجازات‌های بسیار سختی را برای هر کسی که با رسانه های تایید نشده ارتباط برقرار کند فرض می کنند. البته ذکر این موضوع نیز لازم است که در چنین جامعه هایی، مردم به این نتیجه می رسند که رسانه ی رسمی فاقد کارکرد اجتماعی و صرفا سخنگوی حکومت است بنابراین به رسانه های دیگر جلب می شوند.
  2. قطع ابزارهای مخابره: بسیاری از دولتها سعی می کنند که ابزارهای مخابراتی رسانه های رقیب را به نحوی از کار بیندازند. از جمله ی این روشها می توان به حملات سایبری و هک، تحریم مخابرات ماهواره ای (یعنی یک دولت به شرکتهای زیرمجموعه خود دستور دهد که ماهواره های مخابراتی را در اختیار رسانه رقیب قرار ندهند)، حملات خرابکارانه به ایستگاه های مخابراتی، و... اشاره کرد.
  3. قطع ابزارهای دریافت: در بسیاری از کشورها، دولتها تصمیم می گیرند که دسترسی اینترنتی کاربران خود را به شبکه های خبری رقیب محدود کنند. همچنین در برخی کشورها که سطح توتالیتاریسم بالاتری دارند (مانند چین)، دولتها چنانچه نتوانند نظارتی بر ارسال اخبار توسط کاربران داشته باشند اقدام به مسدود سازی شبکه های اجتماعی نیز می کنند. و یا در برخی کشورها سعی می کنند با ارسال پارازیت مانع دریافت سیگنال ماهواره ای شوند. در کشوری مانند کره شمالی حتی داشتن رادیو که موج خارجی را دریافت کند، با اعدام همراه است.
۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۰۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

رسانه و القای ترس در جامعه

رسانه و القای ترس در جامعه

یکی از اصلی ترین کارکردهای رسانه، ایجاد و القای ترس است. در تمام رسانه های هدفمند، مشاهده می کنیم که همیشه یک «دشمن فرضی» وجود دارد که در بسیاری از مواقع هویت موهوم دارد. یعنی ممکن است از دشمنی سخن گفته شود که هرگز به درستی برای افکار عمومی مشخص نشده و دلایل دشمنی آن معلوم نیست. زیرا چنانچه به دلایل دشمنی آن «دشمن فرضی» اشاره شود، مردم سعی می کنند که این پارامترها را در دیگران نیز جستجو کنند و بعید نیست در کسانی که خود را در مقابل «دشمنان فرضی» نشان می دهند نیز همان پارامترها یافته شود. اما دلایل این دشمن سازی و القای ترس می تواند شامل موارد زیر باشد:

  1. همیشه ترس در انسان باعث اختلال در تفکر منطقی می شود. در این زمان می توان به آسانی با جهت دهی به افکار عمومی، افکار جهت‌دار را به مردم القا کرده و ایشان را بدون آنکه خودشان بدانند مطیع ساخت.
  2. وجود یک دشمن که تبلیغات بسیاری بر علیه او شده است، باعث می شود که جامعه به سمت حمایت از شخص یا گروهی بروند که حتی از آنها نیز رضایت ندارند.
  3. وجود یک یا چند تهدید همیشگی، باعث سوق یافتن حکومت‌ها به میلیتاریزم (نظامی گری) با حمایت مردم می شود. در بسیاری از موارد نیز حکومت برای آنکه بتواند حمایت اجتماعی بیشتری کسب کند، دستاوردهای نظامی خود را بسیار بیشتر از آنچه که هست جلوه می دهد. حتی در بسیاری از موارد ممکن است از یک عنصر صرفا تبلیغاتی برای این موضوع استفاده کند که حتی وجود خارجی هم ندارد.
  4. یکی از مسائلی که باعث می شود جامعه ای با شرایط زندگی ناگوار باز هم از نظام حاکمه حمایت کنند، ترس از بدتر شدن شرایط نسبت به وضعیت فعلی است. در این زمان رسانه وظیفه دارد وضعیت را درصورت تغییر نظام حکومتی بسیار بدتر جلوه دهد حال آنکه ممکن است آینده ی پس از تغییر اصلا بد نباشد.

توجه: در تمام موارد فوق، رسانه های مخالف حکومت رفتارهایی دقیقا برعکس نشان می دهند.

۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۰۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

نمایش لیاقت حکومت به وسیله رسانه

نمایش لیاقت حکومت به وسیله رسانه:

رسانه های جهت‌دار همیشه سعی می کنند که منابع حمایتی خود را در اذهان عمومی لایق جلوه دهند. همچنین وجه مقابل آن نیز وجود دارد که سعی می شود یک سیستم فکری یا حکومتی را نالایق نشان دهند. اصلی ترین تکنیک های نمایش لیاقت شامل موارد زیر است:

  1. بزرگ نمایی: تبلیغات بسیار بر دستاوردهای کوچک که ممکن است مشکلات اصلی جامعه را رفع نکند.
  2. اصلاحات: نمایش برخورد ساختارهای تصمیم گیری با فساد و سعی در اصلاح وضعیت اجتماعی (که معمولا نمایشی است و شامل سرشاخه های فساد نمی شود خصوصا وقتی که فساد در ساختار تصمیم‌گیری نهادینه شده باشد. توجه شود که صاحبان قدرت و سرمایه هرگز بر علیه خود اقدام نمی کنند)
  3. جامعه آرمانی: سانسور خبری مشکلات اجتماعی و نشان دادن جامعه در وضعیت آرمانی (هرچند رسانه ها برای حفظ پایگاه اجتماعی خود ناچارند گاهی مطابق نظر افکار عمومی عمل کنند اما آنقدر حساب شده است که خللی به لیاقت ساختار وارد نشود).
  4. استفاده از شبهه‌علم: شبهه‌علم یعنی چیزی که بر پایه اطلاعات علمی موهوم و اثبات نشده اعلام می شود. شبهه علم شامل گفتاری است که به نظر علمی می آید اما نه امکان تایید دارد و نه امکان رد. در بیان شبهه علم معمولا گفته می شود که «که این یک دانش جدید است و هیچ کشوری به آن دست نیافته است» تا کسی نتواند دروغ بودن ادعا را اثبات کند. این دقیقا مثل همان لباس نامرئی است که یک کلاهبردار برای پادشاه دوخته بود و می گفت احمقها نمی توانند آنرا ببینند.
  5. رفع مشکلات: این موضوع در مواردی صادق است که به صورت ناگهانی خبر از حل یک مشکل دیرینه پخش می شود اما هرگز گفته نمی شود که ریشه های آن مشکل چه بوده است.
  6. مشروع سازی: معمولا رسانه ها سعی می کنند رفتارهای صاحبان قدرت و سرمایه را مطابق نظر خبره ترین و خوشنام ترین انسانهای تاریخ جلوه دهند تا اینگونه به آن رفتار، دیدگاهی مورد تایید و مشروع جلوه دهند.
۲۸ خرداد ۰۲ ، ۱۲:۰۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

دغدغه سازی رسانه

دغدغه سازی رسانه

غیر ممکن است جامعه ای وجود داشته باشد که دغدغه ای نداشته باشد اما در بسیاری از موارد، ممکن است که رسانه بخواهد در آن تغییری ایجاد کند. این نوع عملکردها معمولا شامل موارد زیر است:

  1. ممکن صاحبان سرمایه و قدرت ببینند که توانایی حل آن دغدغه را ندارند. در این زمان سعی می کنند مسئله یا مسائلی بی اهمیت را آنقدر بزرگ جلوه دهند تا تمرکز جامعه از مسئله اصلی منحرف شود.
  2. گاهی ممکن است رسانه سعی کند که یک دغدغه را بی اهمیت نشان دهد. در این زمان به مخاطب حمله کرده و تلویحا بگوید «توانایی فکر تو ناقص است و درست این است که ما می گوییم». در این موارد معمولا از تحلیل های به ظاهر علمی (با کلمات و عباراتی که مخاطب نمی فهمد) استفاده می کند یا مستندی جهت‌دار تولید و پخش می کند.
  3. گاهی نیز ممکن است که رسانه در جهت تامین مقاصد صاحبان سرمایه و قدرت، بدون هیچ پیش‌زمینه ی قبلی شروع به برجسته سازی موضوعی کند که جامعه به آن فکر هم نمی کرده است. این عملکرد اصطلاحا «دغدغه سازی» نامیده می شود و مقرر است جامعه به آن چیزی فکر کند که اهداف رسانه است.
۲۷ خرداد ۰۲ ، ۲۰:۰۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح

نقش رسانه بر فرهنگ (کارکرد فرهنگی رسانه)

نقش رسانه بر فرهنگ

در جامعه ای که آزادی رسانه ای وجود داشته باشد، معمولا رسانه های محلی و یا سلیقه ای نیز وجود خواهد داشت. مثلا فرض کنید که در یک کشور، رسانه ای مختص رانندگان هارلی‌دیویدسون وجود دارد که سلایق آن خرده فرهنگ را منعکس می کند (هرچند از زمان ظهور اینترنت و شبکه های اجتماعی، وجود چنین رسانه هایی فراگیر شده است) لیکن در اینجا موضوع گفتار مختص رسانه های وابسته به منابع ثروت و قدرت است. اینگونه رسانه ها معمولا تلاش می کنند تا فرهنگ مشابه با اهداف خود را گسترش دهند و در این جهت عملکردهای زیر را خواهند داشت:

  1. عمومی سازی: معمولا رسانه ها سعی می کنند فرهنگ مورد تایید خود را به عنوان فرهنگ غالب اجتماعی جلوه دهند و سایر تفکرات فرهنگی که با ایشان مغایرت دارد را به عنوان انحراف فرهنگی و یا تهاجم فرهنگی معرفی کنند. اصلی ترین هدف از این عملکرد، یکسان سازی افکار عمومی و قاعده مند کردن آن متناسب با اهداف خودشان است تا چنانچه در آینده قصد جهت دهی به افکار اجتماعی را داشتند، با جامعه ای یکسان مواجه باشند که مخالفتی در آن شکل نمی گیرد.
  2. نادیده گرفتن: با وجود آنکه ممکن است تفکر اکثر جامعه بر خلاف اهداف رسانه باشد، رسانه سعی می کند این قشر را نادیده بگیرد تا طرفداران آن تفکر فکر کنند که در اقلیت هستند. همچنین این عملکرد باعث می شود که طرفداران تفکر مورد تایید رسانه فکر کنند که در اکثریت هستند. این رویکرد رسانه تاثیر فراوان بر عملکرد اقشار در جامعه دارد.
  3. مشروع سازی: ممکن است اکثریت جامعه یک رفتار را به عنوان ناهنجار بشناسند اما رسانه بر اساس فشارهای صاحبان قدرت و سرمایه، اقدام به هنجارسازی آن رفتار بکند. بارزترین نمونه های این رفتار را می توان در خصومت های دولتها دید که رسانه هایشان سالها به این دشمنی دامن می زدند اما وقتی دو دولت با یکدیگر آشتی می کنند، رسانه هایشان نیز به صورت ناگهانی تغییر موضع می دهند.
  4. فراموشی اجتماعی: ممکن است رسانه هایی که در گذشته به برخی مسائل می پرداختند، به صورت ناگهانی و با توجه به اهداف صاحبان قدرت و ثروت، نسبت به آن موضوع سکوت کنند و طوری رفتار کنند که گویا هرگز چنین مسئله ای را در دستور کار نداشته اند. اگر این رسانه ها دارای جایگاه مناسبی در جامعه هدف باشند، ممکن است جامعه نیز آن مسائل را فراموش کند. یکی از راهکارهایی که می تواند به ما کمک کند که بدانیم یک مسئله چقدر دغدغه ی جامعه بوده است، این است که ببینیم وقتی رسانه های فراگیر از پرداختن به موضوع صرفنظر می کنند، چقدر طول می کشد تا جامعه به آن مسئله بی تفاوت شود. هرچه این بازه کوتاهتر باشد، نشان می دهد که آن مسئله صرفا تبلیغات رسانه بوده نه دغدغه ی مردم.
  5. عادی سازی: یکی از کارهایی که رسانه های هدفمند سعی در انجام آن دارند عادی سازی است. عادی سازی یعنی کاهش حساسیت اجتماعی یک موضوع. معمولا صاحبان قدرت و سرمایه سعی می کنند از طریق بیان اینکه «همه جای دنیا همین است» یا «همه جای دنیا غرق در بدبختی است»، سعی می کنند بی کفایتی های خود را به حساب جبر زمانه تمام کنند. اما مسئله این است که تمام حکومت‌ها با ادعای اینکه «ما اشتباه سایرین را تکرار نمی کنیم» و «نظام فکری ما از همه بهتر است» به بقای خود ادامه می دهند پس هرگز نمی توان ایرادات موجود را با وجود ایرادات در سایر دنیا مقایسه کرد. اگر شما هم مثل آنها هستید پس شما مزیتی که ادعا می کرده اید را ندارید و به همان اندازه ناکارآمد هستید. این موضوع خصوصا وقتی تبلور می یابد که یک نظام فکری بخواهد خود را بی نقص جلوه دهد درحالیکه نقایص در جامعه مشهود است. نمونه ی برعکس این مسئله نیز وجود دارد و مربوط به رسانه هایی است که در جهت مخالف قرار دارند. آنها سعی می کنند بی کفایتی را عادی سازی کنند.
۲۷ خرداد ۰۲ ، ۲۰:۰۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
هادی امیری فلاح