حرکت های خودجوش و رسانه

این واژه نیز یکی از شوخی های رسانه است و معمولا برای آن از اسامی مانند حرکت خودجوش یا جنبش اجتماعی یا حرکت مدنی یا امثال اینها استفاده می شود و عموما شامل چهار حالت است:

  1. یک اتفاق اجتماعی رخ می دهد و در ادامه رسانه سعی می کنند که این حرکت را به نفع مقاصد خود مصادره کند. یعنی ممکن است در یک کشور عده ای در اعتراض به افزایش هزینه مالیات تجمع کرده باشند اما رسانه سعی کند آنرا بعنوان یک جنبش اجتماعی بر ضد سرمایه داری نشان دهد. (که البته این مورد نسبت به سایر انواع که در ادامه بیان می شود کمتر است)
  2. باید بپذیریم که اکثر حرکتهای اجتماعی خودجوش، نه اجتماعی هستند و نه خودجوش بلکه انجام آن حرکت توسط رسانه سفارش داده شده تا بتواند از آن برای خوراک خبری خود که در جهت خواست ارباب سرمایه است استفاده کند. مثلا فرض کنید تجمعی بر ضد لیبرالیسم برگزار شده اما اکثر حاضرین در تجمع اصلا نمی دانند که لیبرالیسم چیست.
  3. گاهی لیجاد حرکتهای اجتماعی بوسیله شانتاژ خبری نیز انجام می شود یعنی رسانه تا جایی که می تواند جامعه ی هدف خود را تحریک می کند و نهایتا آنها دست به یک حرکت اجتماعی می زنند. در این حالت نیز از آن بعنوان حرکت خودجوش یاد می کند.
  4. در بسیاری از موارد حتی همین تجمع هم رخ نمی دهد و تمام آنچه که در رسانه می بینیم بوسیله تصاویر آرشیوی ساخته شده است. مثلا رسانه قصد دارد بگوید که در اثر افزایش قیمت سوخت، رانندگان اتوبوس در کشوری اعتصاب کرده اند حال آنکه اگر به آن محلی که رسانه بعنوان محل اعتصاب معرفی می کند بروید، کسی را مشاهده نمی کنید.
  5. حالت پنجم دقیقا نقطه ی مقابل تمام انواع فوق است. ممکن است واقعا عده ای در جایی تجمع و اعتراض کنند اما چون بر خلاف اهداف رسانه است پوشش داده نشود و یا کمتر از آنچه که هست اعلام شود تا معترضین و مردم را از موضوع این اعتراض ناامید کند.