کوچینگ یا مربیگری
در اینجا کوپینگ بعنوان یک روش آموزش مطرح شده است. کوچینگ روشی از آموزش و توسعه است که در آن شخصی با دانش بالاتر، اقدام به آموزش شخصی دیگر می کند. مهمترین مفاهیم کوچینگ به شرح زیر است:
- موضوع کلی آموزشی مشخص است اما برنامه ی درسی و ساعات معین وجود ندارد
- آموزش در حین کار انجام می دهد و آموزشدهنده دانش خود را با توجه به نیازهای شغلی انتقال می دهد
- آموزشدهنده حالت مشاور و راهنما را دارد نه مجری و مدرس
- زمانی آموزش به پایان می رسد که آموزشگیرنده بتواند وظایف خود را بدون نیاز به مشاور انجام دهد
- آموزشدهنده حتما باید سابقه عملیاتی و اجرایی در آن حوزه داشته باشد تا اطلاعات کاربردی را انتقال داده و از مطالب تئوریک بی اهمیت پرهیز کند
- مربیگری می تواند بصورت فردی یا گروهی انجام شود
- کوچینگ تجاری، کوچینگ اجرایی، کوچینگ رهبری و... همه اشاره به همین موضوع دارند با اسامی مختلف
- آموزشدهنده می تواند از داخل یا خارج سازمان انتخاب شود
- تکنیکهای روانسنجی و روانشناسی سازمانی در کوچینگ موثر است که در بخش تحقیقات روانشناختی بیان شده است
- صداقت، حمایت، مهارتهای ارتباطی و اعتبار اجتماعی از خصوصیات مربی است
- رعایت اخلاق حرفه ای مانند آنچه که یک روانشناس لحاظ می کند برای مربی لازم است یعنی حفظ اسرار، حفظ حریم اخلاقی، وابسته نکردن سازمان به خود، و پرهیز از وابستگی عاطفی
بر اساس نظریات: پاسمور، رنتون، چاکراوارتی، ایوانز، استلتر، براک، کاکس، باچکیرووا، کلاترباک، روزینسکی، هاوول، همیلتون، نازو، بگول، بارکلی، مورفی، بلکمن، گری، استرن، وودز